Το ακόλουθο βίντεο παρουσιάζει εικόνες του Τρύγου μιας περασμένης εποχής τότε που ο Οκτώβρης ο Τρυγητής ήταν ένα ατέλειωτο πανηγύρι…Τότε που ξεκινούσαν πρωί πρωί οι τρυγητάδες με τα κλαδευτήρια, τα κοφίνια …τότε που τα κορίτσια χόρευαν στα πατητήρια πατώντας τις ρώγες των σταφυλιών που παρέδιδαν τον χυμό τους …τον μούστο. Τότε που κάθε σπίτι είχε ένα μικρό οινοποιείο με τα κρασοβάρελα στη σειρά.
Ο τρύγος παλιά έμοιαζε με πανηγύρι γιατί όλοι οι κάτοικοι του χωριού ήταν στα αμπέλια. Στο χωριό μας τα περισσότερα αμπέλια βρίσκονταν στη περιοχή του Τσέτιρικ, μια πανέμορφη τοποθεσία κοντά στο χωριό. Ο κόσμος πήγαινε με τα κάρα δεμένα με ζώα και με μεγάλα κοφίνια για να μαζέψει τα σταφύλια. Μαζεύανε τα σταφύλια και μετά τα πηγαίνανε στο σπίτι και τα ρίχναμε μέσα σ’ ένα μεγάλο βαρέλι και έμπαιναν μέσα τα παιδιά με γυμνά πόδια και τα κορίτσια για να πατήσουν τα μελωμένα τσαμπιά για να βγει ο μούστος. Οι γυναίκες όταν γύριζαν στο σπίτι ετοίμαζαν τα μεζεδάκια με το τσιπουράκι της περασμένης χρονιάς για τους τρυγητές. Αλληλοβοηθούσε η μια οικογένεια την άλλη και σχεδόν όλοι στο χωριό είχαν ένα αμπελάκι για το κρασί και τα τσίπουρο της χρονιάς. Το κρασί είναι ευλογημένο…
